نکته نگار

یک مثال برای سرانجام اومانیسم 

داستان انسان غربی در خارج شدن از مرز ارزشهای دینی و اخلاقی و ادعای اینکه در تفکر انسان مدارانه برای راهکارهای دینی جایگزین دارد مانند کسی است که در رانندگی حاضر نیست احتیاط کند و قوانین رانندگی را رعایت نمی کند و در جاده کوهستانی، خودرو را به این سو و آنسوی جاده می برد  و وقتی به او می گویند، از جاده خارج می شوی و به دره سقوط می کنی یا تصادف می کنی، می گوید تصادف کنم نیروهای امداد هستند به کمکم می آیند وقتی به او می گویی ممکن است مصدوم شوی می گوید در این نزدیکی ها، بیمارستان مجهّزی هست و اگر بگویی، شاید نیازمند جرّاحی  شوی، می گوید پزشکان متخصص هستند. وقتی می گویی، ممکن است دچار معلولیت شوی، می گوید فیزیوتراپی هست کمک می کند عوارض کمتر شود و اگر بگویی، ممکن است دیگر توان راه رفتن نداشته باشی، می گوید ویلچر برقی هست ...
 مسیری که غرب در بی بندی جنسی طی کرده و امروزه به حدّی رسیده که بر روی خرابه هایِ کانون خانواده ایستاده و پرچم همجنس گرایی را «به مشروعیت» برافراشته همانند میسری است که این راننده، طی کرده و برای لذّت بردن از سرعت و مانور در جادّه، راه  ویلچرنشینی امروزش را، هموار کرده است.

روزی که برای  سودآوری سرمایه داران و چرخیدن چرخ اقتصاد سرمایه داری، شعارهای آزادی زنان و عریانی و بی بندباری جنسی مطرح شد تا امروز که کانون خانواده به ویرانه ای تبدیل شده و شعار همجنس گرایی از ناقوس کلیسا به گوش می رسد، کسی گمان نمی کرد سرانجام این مسیرپرهیاهو، ویرانه ای اینچنین باشد.

غم انگیزتر آنکه غرب به خاطر سلطه سیاسی و اقتصادی، این فرهنگ خود را، به کمک قدرت رسانه ای خود، به دیگر جوامع بشری، تزریق می کند و برای همین است که شاهد همان آسیبها در جوامع دیگر هستیم. افزایش آمار پسران و دختران مجرد و طلاق در جوامعی مثل ایران، نشان از پیروی بخشی از این جوامع، از ارزشهای غربی دارد. زیرا بین هر رفتار خارج از مرز و آثار زیانبار آن، رابطه ای مستقیم برقرار است.

همانگونه که درجاده ها و معابر قوانین راهنمایی به کمک بشر می آیند تا از میزان حوادث و آسیب ها بکاهند و عبور و مرور را تسهیل کنند قوانین شریعت نیز برای آن است که بشر را در مسیر زندگی از زیاده روی ها، انحرافات زیانبارو آسیب ها، در امان نگه دارند.