نکته نگار

آغاز قیام امام حسین (ع) از نگاه ابن کثیر دمشقی

ابن کثیر دمشقی (م 774) از مورخان سده ی هشتم است . او از افراد متعصبی چون ابن تیمیه تاثیر پذیرفته است در آثار او کم و بیش آثاری از این تعصب علیه شیعیان دیده می شود با این حال قیام امام حسین (ع) و ددمنشی یزیدیان به گونه ای در تاریخ انعکاس پیدا کرد  که نویسندگان متعصب نیز نمی توانند از کنار آن بگذرند و ناچار از انعکاس بخشی از حقایق هستند .  گزارش او در باره آغاز قیام امام حسین (ع)و نظرش در باره ی تفاوت امام  با ابن زبیر {او نیز از بیعت با یزید خود داری کرده بود} از مطالبی بود که نظر نگارنده این سطور را به خود جلب کرد . مضمون این گزارش و اصل متن را در ذیل می بینید .

وی در شرح ماجرای قیام امام حسین (ع) در کتاب تاریخی خودش البدایة و النهایة  می نویسد :

هنگامی که معاویه برای پسرش بیعت می گرفت حسین از کسانی بود که از بیعت خود داری کردند . حسین ، ابن زبیر ، عبد الرحمن بن أبى بکر ، ابن عمر و ابن عباس از کسانی بودند که از بیعت با یزید در این زمان خودداری کردند . از این چند نفر ، عبد الرحمن بن أبى بکر در زمان حیات معاویه ، درگذشت و وقتی معاویه در سال شصت هجری مرد و برای یزید بیعت گرفته شد ابن عمر و ابن عباس نیز حاضر به بیعت شدند و فقط حسین و ابن زبیر تصمیم به مخالفت گرفتند و از بیعت سر باز زدند و از مدینه به مکه رفتند . در مکه مردم اطراف حسین را گرفتند و گروه گروه نزد او می آمدند و نزدش می نشستند و به سخنانش گوش فرا می دادند . این در حالی بود که ابن زبیر از چنین موقعیتی برخوردار نبود و صرفا به خواندن نماز  در کنار کعبه می پرداخت . او در این مدت در بین گروه هایی که نزد حسین می رفتند  پیش حسین می رفت و با وجود حسین نمی توانست  کاری برای قیام خودش بکند چرا که از نظر مردم در باره حسین که او را بزرگ می داشتند و بر ابن زبیر ترجیح می دادند ، آگاه بود . این در حالی بود که حکومت گروه هایی را اعزام کرده بود تا ابن زبیر را در مکه دستگیر کنند و به بیعت وا دارند اما این گروههای اعزامی از یاران ابن زبیر شکست خوردند و از مکه بازگشتند و او بر یزیدیان پیروز شد و حتی برادرش عمرو بن زبیر را که در خدمت حکومت و از فرماندهان اعزامی بود و برای تعقیب او به مکه آمده بود دستگیر و زندانی کرد . با این اتفاقات شان و منزلت ابن زبیر در حجاز بالا رفت و ماجرایش مشهور شد . اما نه در آن حد که به حسین برسد . او در نزد مردم ، شان و منزلت حسین را نداشت  . مردم به حسین گرایش داشتند چرا که حسین آقای بزرگ و فرزند دخت پیامبر اکرم (ص) بود  . از این رو ، در روی زمین هیچ کس به مانند حسین  نبود اما دولت یزید از پذیرش همه ی این حقایق رو گردان بود . در این زمان که حسین در مکه بود از عراق نامه های گوناگون برایش می رسید ادامه مطلب...