نکته نگار

 نشان هفتاد زخم شمشیر بر پیکر سرور شهیدان
ماجراى کشته شدن امام حسین علیه السلام از وقایعى است که بسیار مورد توجه ، قرار گرفته و تقاضا براى آگاهى از شرح ماجرا ، فراوان  بوده است و این  باعث شده که افراد مطلع ، مورد پرسش قرار گیرند .
در سالهاى واپسین ماجرا ، مردم به شاهدان واقعه و خاندان امام مراجعه مى‏کردند و آنان نیز شرح ماجرا باز مى‏گفتند ( = مقتل گویى مى‏کردند). در این راستا ، گزارشهاى  فراوان  مشهورترین شاهد و گزارشگر عاشورا ، یعنى «حمید بن مسلم»  مورد توجه کسانى چون ابو مخنف قرار گرفت و در اثر مکتوب وى که در باره حادثه عاشورا است ، گردآورى شد و به متقاضیان عرضه شد.
همچنین گزارش‏هایى از مراجعه مردم به امام باقر  و امام صادق علیهما السلام  براى آگاهى یافتن از شرح ماجراى کربلا و پاسخ‏هاى ایشان به دست ما رسیده است .

با افزایش گزارشهاى  عرضه شده در باره این حادثه ، زمینه تالیفات مستقل دراین زمینه فراهم شد. نام کسانى چون اصبغ بن نباتة (از اصحاب أمیر المؤمنین) ، جابر بن یزید جعفى (م 128) ، عمار بن اسحاق دهنى (م133) ، جعفر بن عفان طائى (م 150 )و مشهورترین آنها ابو مخنف ( م 158) در بین پیشگامان این نوع تالیف ، به چشم مى خورد . عموم این تالیفات با نام «مقتل الحسین» شناخته مى‏شدند . در گزارش واقعه کربلا ،تاریخ نگاران بزرگ قرون چهار و پنج  ، بهره‏هاى فراوانى از این مقتل‏هاى اولیه ، برده‏اند.

ما در این جا  برای نمونه ، یک حدیث از امام صادق در باره کشته شدن امام حسین علیه السلام می آوریم :

معاذ بن مسلم می گوید : از امام صادق علیه السلام شنیدم که فرمودند : بیش از هفتاد نشانِ زخم شمشیر ، بر  پیکر پاک سرور شهیدان  ، دیده شد .

متن خبر

الأمالی ‏للطوسی : و عنه، قال أخبرنا أحمد بن عبدون، عن ابن الزبیر، عن علی بن‏ الحسن بن فضال، عن العباس، عن أبی عمارة، عن معاذ بن مسلم، قال سمعت أبا عبد الله (علیه السلام) یقول وجد بالحسین بن علی (صلوات الله علیهما) نیف و سبعون ضربة بالسیف.

آدرس : امالی شیخ طوسی ص  677  ح 1431-  10 .