طرف پیروز در واقعه ی عاشورا
طرف پیروز در واقعه ی عاشورا
پس از فاجعه کربلا چنان غم و اندوه در مدینة الرسول و جهان اسلام فراگیر شد که سال شهادت امام حسین علیه السلام به « سال اندوه » نامیده شد . با این حال کسانی نیز بودند که همانند بنی امیه از شهادت آن بزرگوار خرسند بودند . اینان کسانی بودند که به دلیلی با امیر المومنین علیه السلام دشمنی داشتند مانند آنانی که در مقابل دولت عدل محور ایشان ایستادند و از عدل ورزی آن بزرگوار کینه به دل داشتند . در این میان وارثان و فرزندانِ جنگ افروزان جنگهای جمل و نهروان در کینه ورزی با خاندان علوی از همه بیشتر به بنی امیه نزدیک بودند . شاید بتوان گفت سرآمد این گروه ، خاندان زبیر و طلحه بودند .
روایتی از امام صادق علیه السلام رسیده که فردی از خاندان طلحه به نام ابراهیم هنگام بازگشت کاروان اسرای کربلا از شام ، به استقبال کاروان رفت و به لحن کنایه آمیزی به امام سجاد گفت : پیروز این واقعه که بود ؟[1] امام در پاسخ فرمود : اگر میخواهی بدانی چه کسی پیروز شده است، هنگام فرا رسیدن وقت نماز، ابتدا اذان بگو و سپس نماز را اقامه کن .
از آنجا که سخن این فرد همراه با کنایه بود امام نیز در پاسخ به همان سبک پاسخ گفتند . این فرمایش امام کنایه از آن است که بنی امیه می خواستند نام پیامبر (ص) و اسلام را از بین ببرند ولی نتوانستند و پدرم با قیام و شهادتش آنان را شکست داد و نام پیامبر (ص) همچنان از سوی موذنان و نمازگزاران صلا زده می شود . بنا بر این تو هنگام خواندن نماز خواهی فهمید که طرف پیروز این حادثه ماییم نه بنی امیه .
متن خبر
الامالی ، الشیخ الطوسی : بهذا الإسناد { أحمد بن عبدون ، عن علی بن محمد بن الزبیر ، عن علی بن فضال ، عن العباس بن عامر }، عن أبی عمارة، عن عبد الله بن طلحة، عن عبد الله بن سیابة، عن أبی عبد الله (علیه السلام)، قال :
لما قدم علی بن الحسین (علیهما السلام) و قد قتل الحسین بن علی (صلوات الله علیهما) استقبله إبراهیم بن طلحة بن عبید الله، و قال یا علی بن الحسین، من غلب و هو مغطى رأسه، و هو فی المحمل. قال فقال له علی بن الحسین إذا أردت أن تعلم من غلب، و دخل وقت الصلاة، فأذن ثم أقم.
آدرس : امالی شیخ طوسی ص 677 ح 1432- 11 ، بحار الأنوار ج 45 ص 177 ح 27 .
[1]. به نظر می رسد او می خواهد به امام کنایه بزند که اگر جد شما در جنگ جمل ، طلحه و زبیر را شکست دادند در این جنگ شما مغلوب شدید . این تعبیر به گونه ای عقده گشایی است .