نکته نگار

ذکر اهل بیت
در ادبیات مذهبی ما تعبیر «ذکر اهل بیت» که به معنای «یاد کرد اهل بیت » است از تعابیر رایج و پر کاربرد است که معمولا با شنیدن آن ذهن ها متوجه ذکر مصیبت اهل بیت (ع) می شود اما این اصطلاح از نگاه متون روایی عام است و هر نوع یادکردی را شامل می شود مانند بیان سیره و روش آن بزگواران . در روایتی از امام علی (ع) نقل شده که ؛«: ذِکرُنا أهلَ البَیتِ شِفاءٌ مِنَ العِلَلِ وَالأَسقامِ ووَسواسِ الرَّیبِ ؛ یاد کرد ما اهل بیت دردها و بیماری های اعتقادی و وسوسه های شک برانگیز دینی را از دلها می زداید  . الخصال ,شیخ صدوق : ص625 ح10 ».این بدان معناست که یادکرد آنان زمینه شناخت بهتر دین و معارف آن را فراهم می کند و بدین وسیله بسیاری از مشکلات اعتقادی برطرف می شود . این مطلب ریشه در این حقیقت دارد که آنان کارشناسان واقعی دین , دعوت کننده مردم به سوی خدا و بیانگر شناسه های حقیقی خداوند متعال هستند و آشنایی با ایشان به شناخت خداوند و برنامه او برای هدایت بندگانش (دین الهی)  منجر می شود . بدین جهت است که امام باقر علیه السلام می فرماید: « إنَّ ذِکرَنا مِن ذِکرِ اللّهِ  ؛  یادکرد ما اهل بیت , شعبه ای از یادکرد خداست .الکافی : ج 2ص 496ح 2 » زیرا یادکرد ایشان به جهت امامت و هدایت گری است و گر نه آن بزرگواران از حیث شخصی همانند سایر مردمند.