نکته نگار

هراس تالستون از موسیقی به خاطر تضعیف اراده 

به بهانه جنگ روسها در جبهه غربی با اوکراین در این ایام ( دهه اول اسفند  1400 شمسی هجری) مناسب دیدم نکاتی از نظرات نویسنده روسی رمان «جنگ و صلح» در باره اراده را ارائه کنم . 

این نکات برگرفته از مقدمه کتاب با ترجمه سروش حبیبی است که به شخصیت شناسی «لئون تالستون» نویسنده این رمان، گریزی زده است. 

مقدمه ص 10 :

- ... از نوشیدن قهوه ، الکل وکشیدن سیگار و هر آنچه زمام اراده را از اختیارش برباید پرهیز می کند چرا که به رغم توانایی جسم ، اعصابی بسیار حساس دارد وچنان واکنش های شدیدی از خود نشان می دهد که هرگونه هیجانی برایش خطرناک می شود.

- موسیقی شناس و موسیقی دان است اما نمی تواند به آرامی به نغمه ای گوش دهد . از خود بیخود می شود و اشک می ریزد و از جمع کناره می گیرد و از موسیقی می گریزد :«موسیقی بر من اثری هراس انگیز دارد».

- گویی موسیقی رازی را از او فاش می کند که در اعماق وجودش پنهان کرده است: «این موسیقی از من چه می خواهد ؟».

- رابطه تالستون را با موسیقی و زن ، مشابه دانسته اند از هر دو می هراسد. عقیده دارد که هر دو انسان را از کیفیات طبیعی ، شهامت و خردمندی و انصاف دور می کنند:« موسیقی نیروی اراده را ضعیف می کند و زن از انبوه غرایز وحشیانه ، بند برمی گیرد و پایه های حصار عقلانی را می لرزاند »

- در حقیقت تالستون از خود می ترسد. در نامه ای به چخوف می نویسد: «زن باره ای هستم خستگی ناپذیر». این میل شدید حیوانی و وحشت از طغیان آن ، سرمستیش را از تندرستی خدشه دار می کند و اغلب در تنگنای میان اراده ریاضت کش خود و هوس های دل و دیده فشرده می شود و مکرر تسلیم خواهش های تن می گردد و در یادداشتهایش با بیزاری از این مراحل  یاد می کند .

- او پس از دوران جوانی راه پارسایی پیش می گیرد. امام هراسش از سستی در برابر زن در دلش باقی می ماند. ازدواجش و شخصیت همسرش سوفیا یونا  تصور او را از زن تا حدی تعدیل می کند ... اما تحمل زن همچنان زمانی برای او آسان است که فقط به وظایف مادری یا به عبادت مشغول باشند و یا به قدری پیر شده باشند که فقط احترام القا کنند. او زن را زمانی می پذیرد که {آنچه} خود {آن را }« نقص سنگین تن » می شمارد در او برنیانگیزد .

آدرس : مقدمه رمان جنگ و صلح نوشته لئون تالستون، ترجمه سروش حبیبی ، تهران : نیلوفر ،1377، چاپ ششم 1388